తెలుగుపీపుల్.కాం లో నా కవిత - సాగరతీరాన

http://www.telugupeople.com/content/content.asp?id=1011463

తెలుగురత్నలో నా కవిత - అమ్మ

                                  

          http://teluguratna.com/content/view/281/26/

విశ్వసృష్టికి
విరించి వొసగిన
విలువైన వరం అమ్మ !

నవమాసాలు నిండుగ మోసి
రుధిరం పంచి రూపం నింపి
ప్రాణం తోడే ప్రతిసృష్టిలో
ఆయువునిచ్చే అద్భుతక్రియలో
తనువును తుంచి తనూ తరించే
మహనీయురాలు మాతృమూర్తి
బ్రహ్మకున్నదా ఇంతటి నేర్పు ?
ఒక్క అమ్మకే ఇంతటి ఓర్పు !

అమ్మేరా మన మొదటి గురువు
ఆకలి తీర్చే కల్పతరువు
ప్రేమత్వానికే ఆమె నెలవు
పిల్లలెన్నడూ కారు బరువు
అహర్నిశలూ ఆమె ఆశలు
తనయుల కోసం తపిస్తాయి
తనక్షేమం విస్మరిస్తాయి
అమ్మజోలలో అఖిలజగాలు
ఆదమరచీ నిద్రపోతాయి

అమ్మను మించు దైవం కరువు
ఆమె సౌఖ్యమే అసలు పరువు
మూఢత్వంతో పిల్లలు కొందరు
ముప్పుల తప్పులు తలపెట్టినా
అవమాన గరళం దిగమ్రింగి
ఆశీస్సుల అమృతం పంచే
కారుణ్యహృదయ కన్నతల్లి
అమ్మప్రేమకు అంతమే లేదు 
అంబరం కుడా సాటి రాదు

వేదశాస్త్రాలు వినుతించే
విశ్వమంతా వినిపించే
ఏకైక ఇంపైన నాదం అమ్మ !
దివిలోనైనా భువిలొనైనా
అమ్మ స్థానం అమూల్యమైనది !
అన్యులెవ్వరూ పొందలేనిది !

కలవరమాయే మదిలో..(కథ)

(2001-2002 కాలంలో వ్రాసిన కథ యిది)

తెల్లవారిందగ్గర్నుంచి అలేఖ్య మనస్సు ఆమె ఆధీనంలో లేదు!

ప్రహసిత్ ఆ రోజు అమెరికా నుంచి వస్తున్నాడని తెలియడమే దానికి కారణం.వారం రోజుల క్రితం ఆమె అతనింటికి వెళ్తే మాటల సందర్భంలో అతని తల్లి ఆ విషయం చెప్పింది.అప్పట్నుంచి 'ఎప్పుడెప్పుడు ప్రహసిత్ వస్తాడా,ఎప్పుడెప్పుడు అతన్ని పలుకరిద్దామా' అన్న ఉద్విగ్నతతో ఆమె మనసంతా నిండిపోయింది.

ఆ రోజు ఆమె దినచర్యే మారిపోయింది.పెందరాళే లేచి తలారస్నానం చేసింది.దగ్గర్లోని గుడికి వెళ్ళి ప్రహసిత్ పేరున అర్చన చేయించింది.తల్లి చేసిన టిఫన్ హడావుడిగా ముగించుకొని ప్రహసిత్ ఇంటికి బయలుదేరింది.మాములుగా అయితే ఆమె ఆ రోజు కాలేజ్ కి వెళ్ళాలి.ఓ ప్రైవేట్ ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ లో జూనియర్ లెక్చరర్ గా పనిచేస్తోందామె.కానీ ఈవాళ మాత్రం ఏవో సాకులు చెప్పి లీవ్ పెట్టింది.ఎప్పుడో రెండేళ్ళ క్రితం చివరిసారిగా కలిసింది ప్రహసిత్ ని.పైచదువుల నిమిత్తం అమెరికా వెళ్ళాడతను.తర్వాత ఇదే రావటం.సరస్సులోని కలువభామ శరత్చంద్రుడి కోసం వేచిచూసినట్లు ఆమె యింతకాలం అతనికోసం ఎదురుచూసింది.ఇప్పుడతను వస్తున్నాడని తెలియగానే సంతోషంతో ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యింది.

అలేఖ్య ప్రహసిత్ ల ప్రేమాయణానికి ఆరేళ్ళ చరిత్ర ఉంది.

ఎంసెట్ కౌన్సిలింగ్ లో అలేఖ్యకు తిరుపతి ఎస్వీ ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ లో సీటు వచ్చింది.కంప్యూటర్స్ ఆమెకిష్టమైన సబ్జెక్ట్.అందులోనే సీటు లభించింది.యాధృచ్చికంగా అదే సమయంలో ఆమె నాన్నగారికి తిరుపతి ట్రాన్స్ఫర్ అయ్యింది.దాంతో వాళ్ళ కుటుంబం మొత్తం తిరుపతి రావల్సి వచ్చింది.ప్రహసిత్ వాళ్ళుంటున్న కాలనీలోనే అద్దెయిల్లు దొరికింది.వచ్చిన కొత్తలో వారికి ప్రహసిత్ కుటుంబం చేదోడువాదోడుగా ఉండేది.రెండిళ్ళ మధ్య నాలుగిళ్ళే దూరం.దాంతో రాకపోకలు పెరిగి పరిచయాలు మెరుగయ్యాయి.కొద్దిరోజుల్లోనే రెండు కుటుంబాల వాళ్ళూ మంచి మిత్రులైపోయారు.అలేఖ్య కాలేజ్ లో జాయినైన తొలిరోజే ఆమెకు తారసపడ్డాడు ప్రహసిత్ !

        ప్రహసిత్ ఆమె క్లాస్మేట్.ఎప్పుడూ అల్లరిచేస్తూ హుషారుగా ఉండేవాడు.అలేఖ్య కాలేజ్ లో జాయినైన తొలిరోజుల్లో 'ఎవరీ వడ్డాది పాపయ్య శాస్త్రి చలితవర్ణ చిత్రం' అని ఆమెను కన్నార్పకుండా చూసేవాడు.ఆరా తీశాక ఆమె తన కాలనీకి వచ్చిన కొత్తమ్మాయి అని తెలిసి విస్తుబోయాడు.ఆమెను గురుంచి తల్లి చెబుతూండగా విన్నాడు కానీ చూడటం యిదే మొదలు.చూసే అవకాశం కూడా లేదు.నెల్లూరులో మావయ్యగారింట వుంటూ ఇంటర్ పుర్తిచేశాడతను.ఎంసెట్ కూడా అక్కడే వ్రాసి రెండునెలల క్రితమే తిరుపతి వచ్చాడు.ఇంతకాలం ఆ అమ్మాయిని చూడనందుకు తనను తానే నిందించుకుని,ఆమె దృష్టిలో పడటానికి నానాపాట్లు పడ్డాడు.ఒక్కటీ ఫలించలేదు.అతనిలో పట్టుదల ఎక్కువైంది.ఆమెను నిశితంగా గమనించటం మొదలుపెట్టాడు.

   అలేఖ్యకు కాలేజ్ లో డౌట్స్ అడగటం అలవాటు.చాలాసార్లు ఆమె సందేహాలు సహేతుకంగా ఉన్నా,కొన్నిసార్లు ప్రొఫేసర్ చెప్పేది పూర్తిగా వినకుండా ఆమె డౌట్స్ అడిగేది.కొంతమంది విద్యార్థులకు ఈ సందేహాలు విసుగ్గా అనిపించేవి.అయితే ఆమె ధైర్యంగా డౌట్స్ అడగటం ప్రహసిత్ కు ముచ్చటేసింది.ఆమెకు 'డౌట్ బేబీ' అని నిక్ నేం తగిలించాడు.ఆపేరు కాస్తా క్లాసులో పాపులరైపోయి ఈ విషయం అలేఖ్యకు తెలిసింది.ఆమెకు అతనిమీద కోపం వేసింది.ప్రహసిత్ తల్లితో ఆమెకు మంచి పరిచయం ఉండటంచేత అతన్ని ఏమీ అనలేక మౌనంగా ఉండిపోయింది.

             ఓ రోజు ఎప్పటిలాగే ఆమె క్లాసులో డౌట్ అడిగింది.ప్రహసిత్ కు నవ్వొచ్చింది.ప్రొఫెసర్ ఆమె ప్రశ్నకు జవాబిస్తూండగా అతను 'హు!డౌట్ బేబి!' అని నిట్టూర్చాడు.అతను మెల్లగానే గొణిగినా  క్లాసంతా సైలెంట్ గా ప్రొఫెసర్ గారి వివరణ వింటూండటంతో అది గట్టిగా వినబడింది.స్టూడెంట్స్ అంతా ఒక్కసారిగా గొల్లుమన్నారు.వాళ్ళ నవ్వుతో ప్రొఫెసర్ కూడా సరదాగా గొంతుకలపడంతో ఆమెకు అవమానమైపోయింది.

క్లాసయ్యాక ఆమె ప్రహసిత్ తో గొడవపడింది.డౌట్స్ తీర్చుకోవడంలో తప్పేముందని నిలదీసింది.

"తప్పేంలేదు.కానీ ఈ మధ్య నీ డౌట్లు వర్షానికి పేలని దీపావళి ఔట్లులాగా తుస్సుమంటున్నాయి.వాటిలో బలం లేదు.కేవలం ప్రొఫెసర్లను కాకాపట్టాలన్న తాపత్రయమే తప్ప విషయం కనిపించటం లేదు " అన్నాడతను తొణకకుండా.

చుట్టూ ఉన్న ఫ్రెండ్స్ పక్కుమన్నారు.ఆమె అతని వంక కొరకొరా చూసి విసురుగా వెళ్ళిపోయింది.

    అప్పట్నుంచి అలేఖ్య డౌట్స్ అడగటం తగ్గించేసింది.ప్రహసిత్ కంగారుపడ్డాడు.ఇలా అయితే మొదటికే మోసం వచ్చేలా వుందని అతనికనిపించింది. ఆమెకు క్షమాపణలు చెప్పుకొని ప్రసన్నం చేసుకోవటానికి ఓ ప్లాను ఆలోచించాడు.

ఓ రోజు కావాలనే ముఖ్యమైన క్లాసులు ఎగ్గొట్టి,సాయంత్రం ఆమె ఇంటికి వెళ్ళి ఆ రోజు నోట్స్ అడిగాడు.ఆమె అతనివైపు అదోలా చూసి,తర్వాత ఏమనుకుందో అతనికి నోట్స్ ఇచ్చింది.ప్రహసిత్ తను క్లాసులో చేసినదానికి 'సారీ' చెప్పాడు.ఆమె ఒక్కసారిగా ఎక్సైటయ్యి 'అల్లరి చెయ్యడంలో చూపించే హుషారు చదువులో చూపించు! బాగుపడతావ్' అంది.ఆ  మాటలు అతన్నిసూటిగా తాకాయి.మౌనంగా నోట్స్ తీసుకొని వెళ్ళిపోయాడు.

ఆ సంఘటన ప్రహసిత్ ప్రవర్తనలో మార్పులు తెచ్చింది.పదిమందినీ ఆటపట్టిస్టూ పట్టనట్లుండేవాడు ఒక్కసారిగా పెద్ద బుద్ధిమంతుడిలా మారిపోయాడు.స్నేహితులు,షికార్లకు ఫుల్ స్టాప్ పెట్టి సక్రమంగా క్లాసులకు రావటం అలవర్చుకున్నాడు.ఆ విషయం అలేఖ్య గమనించకపోలేదు.రెండురోజుల తర్వాత ఆమె నోట్స్ తిరిగిచ్చేశాడతను.

నెలరోజుల తర్వాత కాలేజ్ లో సెమినార్ ఏర్పాటు చేశారు.'కంప్యూటర్ సిస్టంస్ అండ్ ప్రొగ్రామింగ్' సెమినార్ టాపిక్.సెమినార్ కు సంబంధిత లెక్చరర్లు,ముఖ్యఅతిథి వచ్చారు.సీనియర్స్ తో పాటూ జూనియర్స్ కూడా అందులో యాక్టివ్ గా పాలుపంచుకున్నారు.అలేఖ్య కూడా ఉత్సాహంగా పాల్గొని స్పీచ్ ఇచ్చింది.అయితే సెమినార్ కే వన్నే తెచ్చిన స్పీచ్ మాత్రం మరొకరిదే.అది  ప్రహసిత్ ది.

ప్రహసిత్ స్పీచ్ స్టూడెంట్లనే కాక లెక్చరర్లని సైతం  ఆకట్టుకొంది.టాపిక్ ని ఆమూలాగ్రం కవర్ చేస్తూ అతను సమగ్రంగా ప్రజంటేషన్ యిచ్చాడు.మధ్యలో కొంతమంది డౌట్స్ అడిగారు.అతను వాటికన్నిటికీ వోపికగా ఆత్మవిశ్వాసంతో సమాధానాలు ఇచ్చాడు.అతని స్పీచ్ సెమినార్ కే హైలైట్ అయ్యింది.ముఖ్యఅతిథి చివర్లో ప్రసంగిస్తూ ప్రహసిత్ పేరును ప్రస్తావించి అతన్ని ఘనంగా  ప్రశంసించారు.

అలేఖ్య అప్రతిభురాలైపోయింది.ప్రహసిత్ లో అంత టాలెంట్ ఉంటుందని ఆమె ఊహించలేదు.

సెమినార్ ముగిసింది.స్టూడెంట్స్ అంతా చెదిరిపోతూండగా అలేఖ్య స్నేహితురాళ్ళు కొంతమంది ప్రహసిత్ ని అభినందించడానికి వెళ్ళారు.ఆమె మాత్రం దూరంగా నిలబడిపోయింది.

ప్రహసిత్ అభినందనలు అందుకుంటూనే కళ్ళతో అలేఖ్య కోసం వెదికాడు.దూరంగా ఒంటరిగా నిలబడి ఇటే చూస్తోందామె.అతను తన వైపు చూడగానే చూపు మరల్చుకొంది.ప్రహసిత్ పెదవులపై చిరునవ్వు లాస్యం చేసింది.అటువైపు అడుగులేసి నవ్వుతూ పలుకరించాడు ఆమెను.

ఎటో చూస్తున్న అలేఖ్య అతని పలుకరింపుకి తత్తరపడి 'హాయ్' అంది ముఖాన నవ్వు తెచ్చిపెట్టుకొని.

"ఎలా ఉందండి నా ప్రజంటేషన్?" ఎటువంటి సంకోచం లేకుండా అడిగాడతను.

"బావుంది" అందామె క్లుప్తంగా.

"థాంక్స్! దీనికంతటికీ కారణం మీరే!"

"నేనా?!"

"యస్! ఆ రోజు మీరిచ్చిన నోట్స్ సెమినార్ కు చాలా ఉపయోగపడింది.నేను మిమ్మల్ని అల్లరిపెట్టినా,మీరు క్షమించి నోట్స్ ఇచ్చారు.నా లాంటి వాడికి నోట్స్ ఎవరిస్తారు చెప్పండి? ఆ నోట్సే లేకుంటే ఈ రోజు నా స్పీచ్ ఇంత బాగా వచ్చేది కాదు" మాటల్లో ఎక్కడా వ్యంగ్యం దొర్లకుండా జాగ్రత్తగా అన్నాడతను.

ఆమె 'ఓహ్' అంది 'అలాగా' అన్నట్లు.

కొన్ని సెకన్లు నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలింది.

"ఆ రోజున నేనన్న మాటలకు బాధపడ్డారా?" నెమ్మదిగా అడిగింది.

"అబ్బే! అలాంటివన్నీ నాకు మాములే ! ఓ చెవితో విని మరో చెవితో వదిలేస్తూంటాను" నవ్వేశాడతను.

నిజానికి నోట్సిస్తూ ఆ రోజు ఆమె అన్న మాటలు అతన్ని చెర్నాకోలలా తాకాయి.అతనిలో పౌరుషం పెల్లుబికింది.అతనేమీ మొద్దబ్బాయి కాదు.ఫస్ట్ క్లాస్ స్టూడెంటే.అయితే ఆ మధ్య స్నేహితులు,షికార్లు ఎక్కువై చదువుపై శ్రద్ధ తగ్గింది.ఎలాగైనా బాగా చదివి ఆమె మెప్పు పొందాలనుకున్నాడు.అనుకోని అవకాశం లా సెమినార్ వచ్చింది.దీన్ని బాగా ఉపయోగించుకోవాలని పట్టుదలగా సెమినార్ కు ప్రిపేరయ్యాడు.

ఆమె మనసు తేలికపడింది.ఆ విషయం అతను గ్రహించాడు.కొండంత భారం దిగిపోయినట్లైంది.

ఇంతలో కొంతమంది ఫ్రెండ్స్ వచ్చి "మాంచి ప్రజంటేషన్ యిచ్చి మార్కులు కొట్టేశావు కాబట్టీ ఓ పార్టీ యివ్వు" అన్నారు.

ప్రహసిత్ వప్పుకొని అలేఖ్య వైపు తిరిగి "మీరు కూడా వస్తే బావుంటుంది" అన్నాడు అభ్యర్థనగా.

ఆమె తటపాయించి 'సరే'నంది.

వాళ్ళిద్దరి స్నేహానికి పునాది అలా పడింది.

అలేఖ్య ప్రహసిత్ త్వరలోనే మంచి ఫ్రెండ్సయ్యారు.కాలేజ్ లో ఎంత క్లోజ్ గా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కామెంట్స్ చేసుకునే వాళ్ళో,ఇంటిదగ్గర కూడా అలానే వుండేవారు.రెండు కుటుంబాల పెద్దలూ,వాళ్ళ స్నేహాన్ని మాములుగానే తీసుకున్నారు.అలేఖ్య తల్లికి కాస్త సందేహం కలిగినా ఆవిడ దాన్ని బయటపడనివ్వలేదు.ఒకవేళ అలేఖ్య ప్రహసిత్ మధ్య ఉన్నది స్నేహమే అయితే,తను అనవసరంగా రాద్ధాంతం చేసి వాళ్ళ మనస్సులో లేని భావాల్ని చొప్పించినట్లవుతుంది.అందుకని ఆమె మౌనం వహించింది.

వర్షాకాలం అప్పుడప్పుడే ప్రవేశిస్తున్న రోజులవి.వర్షం వెలసి,ఇంధ్రధనస్సు విరిసిన ఓ సంధ్యా సమయాన,ఐస్ క్రీం పార్లర్లో అలేఖ్యను ప్రేమిస్తున్న విషయం ఆమె ముందుంచాడు ప్రహసిత్.ఆమె వెంటనే తన నిర్ణయాన్ని చెప్పలేకపోయింది.అతనంటే ఆమెకీ ఇష్టమే.కొన్ని రోజుల సందిద్గావస్థ తర్వాత అతని ప్రేమని అంగీకరించింది.అలా ఫస్టియర్లో మొగ్గతొడిగిన వాళ్ళ ప్రేమ ఫైనలియర్ అయ్యేసరికి గాఢంగా వేళ్ళూసుకున్న వటవృక్షంలా రూపాంతరం చెందింది.

ఫైనలియర్లో వుండగా ప్రహసిత్ టోఫెల్,జి.ఆర్.ఈ పరీక్షలు వ్రాశాడు.మార్కులు బాగానే వచ్చాయి.అతనో ప్రైవేట్ కన్సల్టెంట్సీ ద్వారా అమెరికన్ యూనివర్సిటీస్ లో మాస్టర్స్ కు అప్లై చేశాడు.ఓ యూనివర్సిటీకి సెలెక్ట్ కావడం,వీసా రావడం జరిగిపోయాయి.ఒక్కగానొక్క ఆడపిల్లను ఉన్నతవిద్య కోసం విదేశాలకు పంపడానికి అలేఖ్య తల్లిదండ్రులు వెనుకంజ వేశారు.

ప్రహసిత్ అమెరికా బయలుదేరే ముందు,అలేఖ్య అతన్ని కలిసింది.తనను వీడి దూరంగా వెళ్తూన్నాడన్న బాధ మనస్సును తొలిచేస్తున్నా,నవ్వుతూ కంగ్రాట్స్ చెప్పింది.

అతను ఆమె చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకొని "బాధపడకు అలేఖ్య! మనుషులు దురమైనంత మాత్రాన మమతలు మాసిపోవు.ఈ దూరం తత్కాలికమే.మన ప్రేమ శాశ్వతం.రెండు సంవత్సరాల తర్వాత నేను తప్పకుండా తిరిగి వస్తాను.అప్పుడు మనల్ని
ఎవరూ వేరు చెయ్యలేరు" అన్నాడు.

ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు చిప్పిల్లాయి.అతను అమెరికా వెళ్ళిపోయాడు.

అతను దూరమైనా అతని జ్ఞాపకాలు ఆమెను వీడిపోలేదు.ఆలోచనల నుండి దృష్టి మరల్చుకోవడానికి ఉద్యోగ ప్రయత్నాలు ఆరంభించింది.ఓ ప్రైవేట్ ఇంజినీరింగ్ కళాశాలలో జూనియర్ లెక్చరర్ గా జాబ్ సంపాదించింది.ఇంటర్నెట్ పుణ్యమా అని ఆమె వియోగబాధ కొంతవరకు తగ్గింది.

అమెరికా వెళ్ళిన కొత్తలో ఆమెకు రోజూ అతని దగ్గర్నుంచి పెద్ద పెద్ద ఈమెయిల్స్ వచ్చేవి.నిత్యం ఛాటింగ్ కి వచ్చేవాడు.కాలం గడిచేకొద్దీ ఆ మెయిల్స్ సంఖ్య,నిడివి క్రమంగా తగ్గిపోయింది.ఛాటింగ్ లో కనపడ్డం మానేశాడు.ఆమెకు కోపం వచ్చేది.రెగ్యులర్ గా మెయిల్ చెయ్యనందుకు అతనిపై విసుక్కొనేది.ఆ విసుగూ కోపం అంతా అతని దగ్గర్నుంచి మెయిల్ వచ్చేంతవరకే.తర్వాత మళ్ళీ మాములైపోయేది.కేవలం అతని మెయిల్ కోసం అంతగా తపించిన ఆమె,ఇప్పుడు అతన్నే ప్రత్యక్షంగా చూడబోతోంది.


*         *            *            *            *

అలేఖ్య వెళ్ళేసరికి ప్రహసిత్ డైనింగ్ టేబుల్ ముందు కూర్చుని టిఫన్ చేస్తూ కనిపించాడు.అతని తల్లి జానకి ప్రక్కనే కూర్చుని కబుర్లు చెబుతోంది.

ప్రహసిత్ ని చూడగానే సంతోషంతో అలేఖ్య ముఖం ప్రఫుల్లమైంది.ఉద్వేగం అధికమై కాళ్ళు చేతులలో సన్నగా ప్రకంపనం బయలుదేరటం తెలుస్తూనే ఉంది.

కుశల ప్రశ్నలు మర్యాదలు పూర్తయ్యాయి.

అలేఖ్య ప్రహసిత్ తో మాటల్లో పడింది. ఆ మాటల్లోనే అతనికి అక్కడ వో ఎమ్మెన్సీ కంపెనీలో ప్లేస్మెంట్ వచ్చిందని.రెండు నెలలు తర్వాత అతను జాయినవ్వాలని ఆమెకు తెలిసింది.ఒక్కసారిగా ఆమె ఆశలపై నీళ్ళు కుమ్మరించినట్లైంది.' రెండు నెలల టైముందిగా ఈ లోగా ప్రేమ విషయం తేల్చేయవచ్చు' అని తనకు తానే సమాధానం చెప్పుకొంది.

ప్రహసిత్ ప్లేట్ లో టిఫన్ ఖాళీ అవటం గమనించి జానకి అతనికి ఇంకాస్త వడ్డించబోయింది.అతను మృదువుగా వారించాడు.

అలేఖ్య అందుకుని "వద్దన్నప్పుడు వదిలేయండి ఆంటీ ! పాపం మీ అబ్బాయి డైటింగ్ చేస్తున్నాడేమో" అంది ఆటపట్టిస్తున్నట్లు.

జానకి నవ్వి " వాడి సంగతేమో కానీ నువ్వు మాత్రం డైటింగ్ చేస్తున్నట్లున్నావు.బాగా సన్నబడ్డావు.ఇంకాస్త సన్నబడ్డావంటే పెళ్ళికొడుకు దొరకటం కష్టమే" అంది సరదాగా.

ప్రహసిత్ పక్కున నవ్వాడు.అలేఖ్య కూడా శ్రుతి కలుపుతూ అతన్ని కొంటెగా చూసి"వెతుక్కోవలసిన అవసరం నాకేంటి ఆంటీ ! అతనే నాకోసం వెతుక్కుంటూ రావాలి కానీ" అందామెతో.

ఇంతలో కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది.ప్రహసిత్ ఫ్రెండ్స్ కొందరు హడావుడిగా లోనికి వచ్చారు.అతను నవ్వుతూ వాళ్ళను పలుకరించాడు.

" పదరా వెళ్దాం! మనవాళ్ళంతా నీకోసం వెయిట్ చేస్తున్నారు" అన్నాడు వాళ్ళలో వొకడు.
అతను 'సరే' నని పది నిమిషాలలో రెడీ అయ్యి వచ్చాడు.అలేఖ్య మౌనంగా చూస్తోంది.అతను శెలవు తీసుకొని వెళ్ళిపోయాడు.

ఆమెకు అసంతృప్తిగా అనిపించింది.కాలం ఆగిపోయేదాకా అతనితో కబుర్లు చెప్పాలని ఆశించింది.కాలం ఆగకుండానే అతను వెళ్ళిపోయాడు.ఆమె అక్కడి నుంచి వచ్చేసింది.

ఆ తర్వాత చాలాసార్లు అలేఖ్య అతనితో మాట్లాడాలని ట్రై చేసింది.అతను ఇంటి దగ్గర దొరకడమే గగనకుసుమమైపోయింది. బంధువులని,స్నేహితులని,ఎదో పని వుందని ఎప్పుడూ హడావుడిగా తిరుగుతూండేవాడు.ఇలా అయితే కొంతసేపయినా అతనితో మనస్ఫూర్తిగా గడిపేదెట్లా అని ఆమెకు దిగులు పట్టుకొంది.ఆమె దిగులును ద్విగుణికృతం చేసే సంఘటన మరుసటి రోజే జరిగింది.

ఆ సాయంత్రం జానకితో కలిసి అలేఖ్య,ఆమె తల్లి కోదండరామాలయం వెళ్ళారు.భక్తుల రద్దీ పెద్దగా లేకపోవటంతో దర్శనం త్వరగా పూర్తయ్యింది.ముగ్గురూ ఆవరణలో కాసేపు కూర్చొని ఆ మాటా ఈ మాటా మాట్లాడుకున్నాక,జానకి తన కొడుకు గురుంచి చెప్పింది.అతను అమెరికా వెళ్ళేలోగా మంచి అమ్మాయిని చూసి అతనికి పెళ్ళి చేయాలని అనుకుంటున్నట్లు,అందుకు ప్రయత్నాలు చేస్తున్నట్లు చెప్పింది.

అలేఖ్యకు నోటమాట రాలేదు ! స్థాణువులా ఉండిపోయింది !!

ఆ రాత్రంతా ఆలోచనలతో ఆమెకు నిద్రపట్టలేదు.గుళ్ళో జానకి అన్న మాటలే పదేపదే గుర్తుకు వస్తున్నాయ్.ప్రహసిత్ కు పెళ్ళి ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారా? ఈ విషయం అతనెందుకు తనతో చెప్పలేదు? మూడు రోజుల క్రితం తెల్లగా కుందనపు బొమ్మలా వున్న ఒక అమ్మాయి,ఒక నడివయస్సు జంట అతనింట్లో కోలాహలం గా తిరుగాడుతూ వుంటే చూసింది.తర్వాత వాళ్ళు వెళ్ళిపోయారు.వాకబు చెయ్యగా తెలిసింది.ఆ అమ్మాయి ఎన్నారై.అక్కడ అతని క్లాస్మేట్ అట.శెలవులలో తల్లిదండ్రులతో మాతృదేశం వచ్చి,పుణ్యం కూడా కలిసొస్తుందని తిరుపతి వచ్చిందట.కొంపదీసి ఆ అమ్మాయిని కానీ చూడటంలేదు కదా? అసలు ప్రహసిత్ తీరే మారిపోయింది.అమెరికా వెళ్ళాక అన్నీ మర్చిపోయాడా?ఎన్నారై అమ్మాయిని పెళ్ళి చేసుకొని శాశ్వతంగా అక్కడే వుండిపోతాడా? ఆలోచనలు ఉత్తుంగ తరంగాలై ఆమె మనోసాగరాన్ని అల్లకల్లోలం చేస్తున్నాయి.

ఆమె ప్రహసిత్ విషయం మీద అంతగా ఆలోచించడానికి కారణం ఉంది.ఆమె ప్రాణస్నేహితురాలొకరు తనలాగే వో అబ్బాయిని గాఢంగా ప్రేమించింది.ఆ అబ్బాయేమో ఉద్యోగనిమిత్తం విదేశాలు వెళ్ళి అక్కడే ఉండిపోయాడు.అక్కడికి వెళ్ళాక అతనికి ఈ అమ్మాయి పాతచింతకాయపచ్చడిలా అనిపించిందట.పైగా విదేశీ వనితని చేసుకుంటే పౌరసత్వం కలిసొస్తుందని అక్కడి అమ్మాయినే పెళ్ళి చేసుకున్నాడట. విషయం తెలిసి ఆ అమ్మాయి మనస్సు వెయ్యివ్రక్కలైంది.ఆత్మహత్యాప్రయత్నం చేసుకుంటే అతికష్టం మీద కాపాడగలిగారు డాక్టర్లు.

ప్రేమ విషయంలో ప్రాణస్నేహితురాలికే అలా జరిగేసరికి అలేఖ్య బాగా కదలిపోయింది.తన ప్రేమ అలా కాకూడదని గట్టిగా నిశ్చయించుకుంది.ప్రహసిత్ దగ్గర్నుంచి సకాలంలో ఈమెయిల్స్ రాకపోవటంతో ఆమె మనస్సులో మొదటి
అనుమానపుబీజం పడింది.ఇప్పుడతని ప్రవర్తన,ఆమె నమ్మకాన్ని చాచికొట్టి సవాల్ చేస్తున్నట్లుగా వుంది.ఎలాగైనా ఈ విషయం అడిగి అతన్ని గట్టిగా నిలదీయాలని అనుకొంది.ఆమె కోర్కె తీరేరోజు నాలుగురోజుల అనంతరం వచ్చింది.

ఆ వేళ ప్రహసిత్ వొక్కడే ఇంట్లో దొరికాడు.అలేఖ్య వెళ్ళేసరికి హాల్లో కూర్చొని ఎంటీవీలో సాంగ్స్ చూస్తూ ఉల్లాసంగా కనిపించాడు.ఆమె ఉపోద్ఘాతమేదీ లేకుండా నేరుగా టాపిక్ లోకి వచ్చింది.

"నీకు సంబంధాలు చూస్తున్నారట ?! "

"ఓహ్..అదా !"

"నిజమేనా ? "

"నిజమే ! నాకెలాగూ యూఎస్ లో జాబ్ వచ్చింది.ఇప్పుడు వెళ్ళానంటే మరో రెండు మూడేళ్ళ వరకు రాను.'అంతవరకు ఉపేక్షించటం ఎందుకు,ఇప్పుడే వీడికో అమ్మాయిని చూసి ముడిపెట్టేస్తే పోలా' అని మా వాళ్ళు అంటున్నారు.
వాళ్ళ ఆనందాన్ని నేనెందుకు కాదనాలి ? అందుకే సరేనన్నాను" అన్నాడు నవ్వుతూ.

ఆమె ఖిణ్ణురాలైంది !!

"మరి మన ప్రేమ విషయం ఏం చేశావ్ ? " అంది.ఆమె గొంతు ఆమెకే బేలగా అనిపించింది.

అతను ఆమె వంక వింతగా చూసి గట్టిగా నవ్వి
"ప్రేమా? చరిత్రలో ప్రేమికులు కలిసి జీవించారని ఎప్పుడైనా చదువుకున్నామా? అయినా తెలిసీ తెలియని వయస్సులో సవాలక్ష అనుకుంటాం.అన్నీ జరుగుతాయా? డోంట్ బీ సిల్లీ" అన్నాడు తాపీగా.

కాళ్ళక్రింద భూమి ముక్కలుగా చీలి,అందులోకి తను జారిపోతున్నట్టు ఆమెకు అనిపించింది.అటువంటి సమాధానం అతని నోట వినాల్సి వస్తుందని ఆమె ఎక్స్పెక్ట్ చెయ్యలేదు.ఇంతకాలం తనను ప్రేమించి( ప్రేమించినట్లు నటించి? ) ఇప్పుడు ఏమి తెలియనట్లు మరో అమ్మాయిని పెళ్ళిచేసుకోవడానికి సిద్ధంగా వున్నాడతను.ఇటువంటి వ్యక్తినా తను గుడ్డిగా ఆరాధించింది? ఇతని రాక కోసమా తను కళ్ళలో వత్తులు వేసుకొని కోరికల సౌధం వాకిట నిరీక్షించింది?! ఆమెకు ఒక్కసారిగా కోపం,దుఃఖం ముంచుకొచ్చాయి.

"నువ్వు చాలా మారిపోయావ్ ప్రహసిత్! ఇలాంటివాడివని ఊహించలేక మూర్ఖంగా నిన్ను ప్రేమించి నేనే మోసపోయాను. థాంక్ గాడ్ ! ఇప్పటికైనా నీ నిజస్వరూపం తెలిసింది.గుడ్ బై " అంటూ విసురుగా వెనుదిరిగింది.

అతను "అలేఖ్యా..." అంటూ ఏదో చెప్పబోయాడు.

ఆ సరికే ఆమె వీధిలోకి వచ్చేసింది.

గొడవైతే పడింది కానీ అతన్ని అంత సులువుగా మరచిపోలేకపోయిందామె.అతనితో పరిచయం జరిగింది మొదలు,తగాదాపడేదాకా జరిగిన సంఘటనలు అన్నీ రీళ్ళలా ఆమె కళ్ళ ముందు మెదిలాయి.మనసంతా అతలాకుతలమైపోయి మూర్తిభవించిన శొకదేవతలా తయారైంది.గుండె దిటవు చేసుకొని కాస్త తెరపిన పడటానికి కొన్ని రోజులు పట్టింది.అలేఖ్య ఇంజనీరింగ్ కంప్లీట్ చేసిన కొద్దిరోజులకే ఆమె తల్లిదండ్రులు ఆమె కోసం సంబంధాలు చూస్తామన్నారు. ప్రహసిత్ తో పీకలలోతు ప్రేమలో ఉన్న ఆమె'యిప్పుడే పెళ్ళెందుక'ని వాళ్ళ ప్రయత్నాలు వాయిదా వేయించింది.కానీ ఈ సారి అటువంటి అవసరం కలగలేదు.పెళ్ళియత్నాలు చేస్తున్నామని తల్లిదండ్రులు చెప్పగానే ఆమె ఏమీ మాట్లాడలేకపోయింది.మౌనం అర్థాంగీకారం కాబట్టి ఆమె తల్లిదండ్రులు తమ ప్రయత్నాల్లో మునిగిపోయారు.

ఓ రోజు పెళ్ళిచూపులంటూ మగపెళ్ళివారు ఆమె ఇంటికి రానే వచ్చారు.తల్లి అందంగా ముస్తాబు చేసి తీసుకొచ్చింది.అసలీ విషయం మీద అలేఖ్యకు ఏ మాత్రం ఆసక్తి లేదు.కానీ ప్రహసిత్ మీదున్న కసికొద్దీ వొప్పుకుంది. 'ఈ తతంగమంతా
త్వరగా ముగిస్తే బావుణ్ణు! " అనుకొంది.వంచిన తల ఎత్తకుండా కూర్చొంది.ప్రేమ విఫలమయ్యాక పెళ్ళికొడుకు ఎవరైతేనేం?

....ఎంతసేపలా కూర్చొందో కానీ

"అలా తలవంచుకు కూర్చుంటే మావాడు నీ మొహం చూసేదెలా అమ్మాయ్ ?!" అన్న పిలుపు విని ఆమె ఉలిక్కిపడింది.

ఆ గొంతు..ఆమెకు బాగా సుపరిచితమైనదే !

మదిలో ఒక చిన్న అనుమానం చినుకుగా రాలి,జడివానై ఉక్కిరిబిక్కిరి చేస్తే ఆమె చివ్వున తలెత్తి చూసి సంభ్రమాశ్చర్యాలతో తలమునకలైపోయింది.

ఎదురుగా ..జానకి..ప్రహసిత్ తల్లి !
ఆవిడకు చెరో వేపున ఆవిడ భర్త,కొడుకు కూర్చొని చిరునవ్వులు చిందిస్తున్నారు !!

అలేఖ్యకు యిదంతా కలో నిజమో అర్థం కాలేదు,అర్థమయ్యేలోగా ప్రహసిత్ తో ఆమె వివాహం వైభవంగా జరిగిపోయింది.

తొలిరాత్రి ఆమెను చేతుల్లోకి తీసుకొని సందేహ నివృత్తి చేస్తూ "పిచ్చిదానా ! మొత్తానికి 'డౌట్ బేబి' అన్న నిక్ నేం సార్థకం చేసుకున్నావు.నమ్మకమే ఆలంబనగా నడిపించేది ప్రేమ.అటువంటి ప్రేమ ఒక్కసారి ఎర్పడ్డాక ఎటువంటి ఎల్లలూ దాన్ని
వేరు చెయ్యలేవు.ఆ రోజు నువ్వు నన్ను నిలదీయటానికి వచ్చినప్పుడు నేను నిన్ను సరదాగా ఆటపట్టిద్దామనుకొన్నాను.కానీ నువ్వు సీరియస్ గా తీసుకొని బాధపడి వచ్చేశావు.గాయపడ్డ నీ హృదయానికి మాటలతో స్వాంతన చేకూర్చడం కంటే అదే విషయాన్ని నీకు థ్రిల్లింగ్ గా చెప్పాలనిపించింది.అందుకే ఏకంగా మా పేరెంట్స్ ను వొప్పించి వెంటబెట్టుకొని వచ్చాను.ఈ విషయం రహస్యం గా వుంచమని నేనే అత్తయ్యకు చెప్పాను..అయినా ఇన్ని ఏళ్ళుగా ఎన్నో అనుభూతులు,ఆనందాలు నీతో కలసి పంచుకొని,అన్నీ మరచిపోయి మరో అమ్మాయిని నా జీవితంలోకి ఆహ్వానిస్తానని ఎలా అనుకున్నావు.ఇంతేనా నువ్వు నన్ను అర్థం చేసుకుంది ? " అన్నాడతను చిలిపిగా.

కరిమబ్బులా అలేఖ్యను కమ్ముకున్న కలవరం,దూదిపింజలా ఎగిరిపోయింది.మేలిముత్యం లాంటి ప్రహసిత్ వ్యక్తిత్వం ఆమెకిప్పుడు స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది.అతని మీదున్న ప్రేమాభిమానాలు మిక్కుటమై,అపరాధభావంతో బుగ్గలు కెంపులవుతూంటే 'క్షమించు ప్రహీ' అంటూ అతని కౌగిలిలో వొదిగిపోయిందామె