మధురాంతకం రాజారాం కథలు

పుస్తకాల కోసం విశాలాంధ్ర బుక్ హౌస్ సందర్శించిన ప్రతిసారీ ఈ పుస్తకం చూసి కొనాలనుకోవడం,తర్వాత అనేక కారణాలతో దాన్ని వాయిదా వేసి పాపులర్ రచయితల నవలలు కొనుక్కొని ఇంటికి పట్టుకెళ్ళడం నాకు పరిపాటి. పాపులర్ అన్న పదం వాడినందుకు సాహితీ అభిమానులు క్షమించాలి. ఇక్కడ నా ఉద్దేశ్యం మధురాంతకం రాజారాంగారి పేరుప్రఖ్యాతులని తక్కువచేసి చూపడం కాదు. రాజారాంగారు ఆంధ్రప్రదేశ్ సాహిత్య అకాడమీ అవార్డు, కేంద్ర సాహిత్య అకాడెమీ పురస్కారం అందుకొని వుండవచ్చు. గౌరవ డాక్టరేట్లు,మరెన్నో సత్కారలు పొందివుండవచ్చు. కానీ ఈతరం కుర్రకారుకి, వారపత్రికల పాఠకులకి ఒక యండమూరి వీరేంద్రనాథ్, ఒక మల్లాది వెంకటకృష్ణమూర్తి, ఒక యద్దనపూడి సులోచనారాణి తెలిసినంతగా ఆయన గురుంచి తెలియదన్నది నిర్వివాదాంశం. అలాంటి పాఠకులలో ఒకడినైన నేను, ఇలాక్కాదనిచెప్పి ఓ రోజు ఎలాగైతేనేం మొదటి భాగం కొనేశాను.కొన్నతర్వాత అందులోని కథలు చదువుకొని ఆశ్చర్యపోయాను. రుచికరమైన పదార్థం తిన్నాక దానికోసం మరింత అర్రులుచాచినట్లు మిగతా నాలుగు భాగాలు కూడా కొని గుక్కతిప్పుకోకుండా చదివేశాను.
 

 రాజారాంగారి కథలు పంచదారగుళికల్లాంటివి. నోట్లో వేసుకోగానే కరిగిపోయినట్లు చదవగానే అందులోని సారమంతా అంతరాంతరాల్లో ఇంకిపోయి, మనసంతా ఒకరకమైన హాయిని చేకురిస్తాయి. చిన్నప్పుడు పండువెన్నెల్లో ఆరుబయట పక్కలు పరుచుకొని, బామ్మ కథలు చెబుతూంటే ఆ కథలలోని పాత్రలను ఊహించుకొంటూ, ‘ఊ’కొడుతూ ప్రశాంతంగా నిదరోయినట్లు రాజారంగారి కథలు చదువుతూ స్వాప్నిక లోకాలలో తేలిపోతాం. వారి శైలి విలక్షణమైనది. అది అందమైన తెలుగు నుడికారాలు, మనం మరిచిపోయిన ఉపమానాలు, సామెతలు ప్రోదిచేసి సునిశిత హాస్యం రంగరించి, చెప్పదలచుకున్న విషయాన్ని సూటిగా పాఠకుల హృదయల్లోకి బట్వాడా చేస్తుంది.

ఆయన రచనావ్యాసంగానికి వారి వృత్తి కూడా ఎంతో దోహదం చేసిందనే చెప్పాలి. అచ్చమైన గ్రామీణ వాతవరణంలో పుట్టిపెరిగి,స్కూలుటీచరుగా పల్లెటూళ్ళు, పేటలు తిరుగుతూ, పలురకాల మనుషుల్ని, భిన్న మనస్తత్వాలని తరచిచూసే అవకాశం ఆయనకు కలిగింది. ఆ అనుభవాలనే సాకల్యంగా కథల రూపంలో విడమరిచి చెప్పి గ్రామీణజీవితానికి, మధ్యతరగతి మానవుల మానసిక వికారాలకి, ప్రవృత్తులకి, సగటు మనిషి సమస్యల వైచిత్రికి నిలువుటద్దం పట్టి ‘మరేం పర్లేద’ని భరోసా ఇస్తారు. చాలా కథలలో రచయితే సూత్రధారై కథను నడిపిస్తాడు. ‘సర్కసుడేరా’ కథలో సర్కసు ఫీట్లకు విస్తుబోయిచూస్తుంటే నిజజీవితంలో కడుపు కోసం అనేకమంది అభాగ్యులు అంతకంటే ప్రమాదకరమైన ఫీట్లు చేస్తున్నారని చెప్పే నాగులు,’ ఎడారికోయిల’ లో, విదేశాలలో స్థిరపడి తండ్రి మరచిపోయిన తన గ్రామీణ మూలాలు వెదుక్కుంటూ వెళ్ళే రవిబాబు,’ గ్రూప్ ఫోటో ‘ లో మనుషులంటే గిట్టక ఊరికి దూరంగా బ్రతుకుతూ చివరికి ఆ ఊరివారివల్లే బ్రతికిబట్టకట్టి మారిపోయే కోదండం, ‘కామదహనం’ లో మారుపేరుతో బూతుసాహిత్యం వ్రాస్తూ పెళ్ళయ్యాక మారిపోయే చలపతి,’ పులిపైనస్వారీ ‘ లో సినిమా ప్రొడ్యూసరుకి జ్యోతిష్యునిలా నమ్మించి బురిడీ కొట్టించే పిచ్చి కిష్టయ్య,’ కొండారెడ్డి కుతురు ‘ లో భర్తను హతమార్చడానికి వచ్చిన కసాయివ్యక్తులకి తిండిపెట్టి,వాళ్ళను మార్చి క్షమించే నాగతులసి, ‘ఓటుకత’ లో ఓటరు లిస్టులో తన పేరు ఉండి కూడా ఒక్కసారి కూడా ఓటు వెయ్యలేకపోయిన పశువులు మేపుకొనే గంగన్న,’మిస్ ఎమెరాల్డా ఫ్రం ఫ్రాన్స్ ‘ లో తల్లితండ్రుల ప్రేమకు నోచుకోక అనాథలా పెరిగి భారతదేశంతో అనుబంధాలు పెంచుకొనే ఎమెరాల్డా, ‘స్వస్థానం ‘ లో అనవసర ఆడంబరాలకుపోయి అవమానాలపాలైన నీరజ, ’జగమేలే పరమాత్మ’ లో గొప్ప సంగీతవిద్వాంసుడై వుండి కూడా, తగినంత సొమ్ము ఇవ్వలేదని నిర్వాకులని సంస్కారహీనంగా చూసే దేవకోట అనంతనారయణ శాస్త్రి,ఆయనకు బుద్ధిచెప్పే నిర్వాహకుడు శ్రీనివాసమూర్తి,…ఒక్కటేమిటి ఇలా ఎన్నో ఎన్నెన్నో పాత్రలు,వాటి స్వాభావాలు,యోగవియోగాలు పాఠకులని కట్టిపడేస్తాయి.పెద్దబాలశిక్ష లా ప్రపంచ జ్ఞానాన్ని బోధిస్తూ,పంచతంత్రం లా చిన్న చిన్న కథలలో జీవితసారాన్ని వడ్డిస్తాయి. వ్యక్తుల్ని,సన్నివేశాల్ని,రాగద్వేషాల్ని,ఈతిబాధల్ని,జీవనదృక్పథాన్ని ఇంత అద్బుతంగా,ఇంత కూలంకషంగా విశదపరిచిన రచయితలు తెలుగులో బహుకొద్దిమంది మాత్రమే.వారిలో రాజారాం ప్రథమశ్రేణిలో వుంటారనడంలో ఏమాత్రం అతిశయోక్తి లేదు.ప్రతి సహిత్యాభిలాషి ఇంట్లో,ముఖ్యంగా వర్థమాన రచయితల గ్రంథాలయాల్లో ఉండవలసిన పుస్తకాలు ఇవి. ఇది మన సంస్కృతి. ఇది మన నాగరికత.

ప్రతులకు విశాలాంధ్ర బుక్ హౌస్ ని సంప్రదించవచ్చు.

పుస్తకం.నెట్ లో ప్రచురితం